De Vroege Vogelswandeling vertrok om 6 uur vanuit de ingang De Zilk. Er werd in twee groepen gelopen: Kees liep met de groep over het Paardenkerkhof naar het Heitje.
Op het Paardenkerkhof wordt de Adelaarsvaren teruggedrongen door maaien en afvoeren. Dat is wel een proces van lange adem, want in de gemaaide stukken staken kleine varentjes al de kop op. Achter het hek bloeide de heide erg mooi, buiten bereik van de Damherten. Tegelijkertijd grijpt ook het struisgras zijn kans. ‘Het zou mooi zijn als er een keer een kudde schapen over de heide mag lopen’, aldus Kees.
‘Wij liepen langs het zweefvliegveld naar Starrenbroek. Misschien hebben wij wel dezelfde roodborsttapuiten gezien als Clarence, een gezinnetje met jongen die nog niet helemaal op kleur waren. Bij Starrenbroek zagen we een biddende Torenvalk. Hij dook en vloog daarna weg, op het eerste gezicht zonder prooi. Dankzij fotograaf Sylvia Schouwerwou met haar telelens konden we vaststellen dat hij toch een muisje in zijn poot hield.
Foto: Sylvia Schouwerwou
Het Bunzingbergje beklommen we om te genieten van het uitzicht, maar op de top was het toch een Beervlinder die de meeste aandacht trok. De wandelaars hadden er zin in: ook de Trapjesberg hebben we beklommen. Bij de dam overhelt Oosterkanaal zagen we een verdronken Aalscholver in het water, tussen de flap. Misschien vastgeraakt in de waterplanten, waardoor hij niet op tijd heeft kunnen opstijgen? Met een klein ommetje door het varenveld, waar de varens echt menshoog waren, bereikten we iets voor 9 uur het eindpunt.’
Clarence liep met zijn groep naar het zuiden, langs ontzettend veel Adelaarsvaren velden. Die waren erg hoog (dit jaar hoger dan andere jaren vanwege de vele regenval?). Ondertussen kwamen wij al heel veel mannelijke damherten tegen. Deze stonden heel dichtbij met hun prachtige geweien ook tussen de varens. Dit vonden de medewandelaars geweldig. Dus er werden veel foto’s gemaakt.
Foto: Hans Cornet
Bij de enclosure aangekomen zagen wij dat in de enclosure de heide mooi bloeide. Daar buiten nergens meer (Hertenvraat). Op de weg langs het zweefvliegveld was er nog een roodborst tapuit die zich wilde melden. Op de terugweg nog een prachtige zadel zwam tegengekomen. Het laatste was een jagende havik. Geweldig!