Om half 6 gingen we op pad met de 8 gelukkigen die een plekje hadden bemachtigd voor de excursie. Enorm leuk om na zo veel maanden weer met natuurliefhebbers op pad te mogen. Er waren twee jonge jongens bij en dat is mooi, want jong geleerd is oud gedaan. Op de Berg van Mikwel hebben ze geleerd wat zebrarupsen zijn, en dat die alleen maar Duinkuiskruid lusten. Boven de berg bloeide ook Bezemkruiskruid, maar op die plant vonden we geen enkele rups. Het uitzicht vanaf Mikwel was betoverend. Een oranjerode zon kwam net boven de bomen in de verte.
Alles was stil, behalve de Groene specht die even zijn lachende roep liet horen. Vanaf de top van Mikwel daalde we af naar de Pannelanderweg en de voormalige akkertjes. Bij het hek van de exclosure konden we goed zien wat de invloed van de Damherten is: binnen het raster een mooie hoge vegetatie van struisgrassen en allerlei andere planten, waaronder een bloeiende Dagkoekoeksbloem. Buiten het raster was de begroeiing beduidend lager en had vooral Duinriet de overhand. Onderweg zagen we verschillende groepjes Damherten. Bij de Berg van Mikwel liepen hindes met een kalfje, verderop in het duin groepjes bokken met een bastgewei. De tocht ging over de dam in het Nieuwkanaal naar het Eiland van Rolvers. Bij de toegang tot het Eiland hoorden we de Sprinkhaanzanger luid en duidelijk, maar hij liet zich niet zien. Wel de Rietgors, die hier elke zomer bivakkeert.
De grote poel op het Eiland van Rolvers is bijna dichtgegroeid met Riet. Op het laatste open stukje houdt het Groot blaasjeskruid nog dapper stand, maar deze vleesetende waterplant bloeide minder rijk dan we gewend zijn. Het Eiland van Rolvers was sprookjesachtig mooi in het ochtendlicht, met dunne nevels en dauwdruppels op de planten en de spinnenwebben, de stilte alleen verstoord door gekwaak van Groene kikkers in de verte. De Kamperfoelie konden we vinden door onze neus achterna te gaan: op sommige plaatsen liepen we door een wolk van bloemengeur.
Het doel van de wandeling was het Groot Zwarteveld, waar we het veenterreintje hebben bekeken. Door de droogte van de voorgaande jaren hebben de veenmossen het moeilijk gekregen. Het lijkt erop dat Haarmos de veenmosbulten heeft overgroeid. Maar wat een massa Zonnedauw! Nog nooit hebben we zo veel rozetjes gezien. Maar voor de jongens die meeliepen waren de Groene kikkers in het water toch spannender.
De terugtocht ging langs het kanaaltje aan de noordkant van het Eiland van Rolvers en over de Pannelanderweg. Natuurlijk moesten we nog even naar de ijzeren ring in de Linde bij het vroegere boerderijtje kijken. De kinderen konden hun vingers niet achter de ring steken, zo dik is de boom inmiddels geworden. Nog een paar jaar, en dan heeft de boom de ring opgeslokt.