Op een schitterende herfstochtend in november hadden zich circa 30 deelnemers zich aangemeld voor de wandeling vanaf Pannenland. Drie gidsen vertrokken ieder met een eigen groep. Die van Kees en Huib gingen richting Astrid’s Driftje. Kees via de berg Mikwel en Huib via het Vinkenveld. Het echte paddenstoelenseizoen is wel over, getuige de restanten van de Grote parasolzwam.
Met de opkomende zon in de rug vertoonden de eikenbomen schitterende kleuren. In het begin was het nog fris en dauw was overal te zien, ook op een heidelibel.
Kees begon met de vuurzwammen op de abelen bij de ingang. Prachtige zonsopgang vanaf de Berg van Mikwel, waar de twee jongens in het gezelschap damhertsporen in het zand ontdekten. Ook een ander spoor, in elk geval van een marter, en gezien de grootte mogelijk van een boommarter.
Daarna maakten de jongens er een sport van om meer sporen te ontdekken. Ze vonden zwarte keutels van de damherten en pootafdrukken van de vos, en op de terugweg vond ik zelf in de omgeving van Achterste Panneland nog hazenkeutels. Maar de meeste pootafdrukken waren toch van mensen en damherten. Er waren ook trekvogels te horen en te zien: koperwieken, ganzen in V-formatie, graspiepers en veldleeuweriken.
Op het Eiland van Rolvers bekeken we de vruchten van de Kardinaalsmuts, die met mooie rode bladeren stond te pronken. Kees peuterde wat aan de oranje zaden om de geelgroene aanleg van de jonge kiemplantjes goed bloot te leggen.
Het ‘Astrids Driftje’ is in de herfst een van mooiste stukjes duingebied van de AWD. Diverse soorten loofbomen in herfstkleuren, donkere dennen, wuivend riet langs de oevers van het water waar diverse soorten watervogels zwemmen. Futen, Meerkoeten, Kuif- en Krakeenden, Wintertaling en Slobeend. De groep van Huib ging voor het hinnekende geluid van de Dodaars, en dat kenmerkende geluid was regelmatig te horen. Aan de overkant tussen het haarmos ‘hotlips’, de populaire Engelse benaming voor het Oranje moskelkje. In het gras langs de toevoersloot ook diverse wasplaatjes.
Op weg naar het Eiland van Rolvers zagen we onze eerste echte wintergast: een mannetje Grote Zaagbek die zich schitterend in de ochtendzon liet bewonderen. Op het eiland zelf waren de heidelibellen al door de ochtendzon ‘ontdooid’ en op jacht naar een vliegend insect. Een vlucht van waarschijnlijk koperwieken vloog over.
Na ruim 2,5 uur was de groep van Huib weer terug op bij de ingang. Een ieder vond het een fraaie wandeling van precies 7 km.